Er gebeuren soms zulke vreemde dingen in mijn leven, dat ik mij nergens meer over zou moeten verbazen. De man die ik tegenkwam in een Amsterdams café, die dronken in commandanten-kostuum, in Duitse nazitaal anti-Schiphol leuzen in een microfoon stond te blazen.
Of de man die een gymzaaltje bezocht met tl-licht waar men het acuut moest uitschreeuwen naar de andere deelnemers van de bijeenkomst. Doel: rebirthing. Al schreeuwende en hergeboren wordende, bleek de ex die hem gedumpt had, óók op het evenement aanwezig te zijn.
Toch kwam er deze maand een verhaal voorbij, dat mij 1000 maal meer in de greep heeft gehouden.
Mijn toch wel goede vriendin kondigde namelijk aan dat ze ging kikker-likken in Peru. Nou ja, ze ging niet daadwerkelijk aan een gladdig kikkerrugje likken. Maar Ayahuasca-thee drinken, in de jungle. ‘Een beker kikkerdrab krijg je er gratis bij’. (Aldus een bevriende Ayahuasca-priesteres, die ik dan toevallig ook ken).
Natuurlijk kun je ook gewoon danslessen nemen in Zuid-Amerika, surfen desnoods. Maar dat is zo fucking niet meer interessant hee. Een bedwelmende thee-sessie, in een zuid Amerikaans yurtenkamp, met een man genaamd Nacho. Naar de chips. Dát is, moet ik toch wel zeggen, een geniaal idee.
Voor zover ik weet krijg je bij de Nederlandse Ayuasca variant een gebedsjurk aan, zing je een mantraatje in de Amsterdam-Noordse kerk, en dan wham: deur op slot. Want een zombie-uitbraak moet voorkomen worden (het flakka-syndroom) dus! Thee erin. Und denn: Zauberspiel und Gauckelei! Jetzt geht’s los!
Flakka drugs effects humen become zombies – Bing video
Ben je eenmaal gaande met de banana, kunnen wasgeteld 2 dingen gebeuren.
- Je ziet je toekomst voor je uitspreiden. Dat waar je altijd over hebt getwijfeld, wordt nu glashelder voor je uitgestippeld (‘de openbaring’).
- Of 2. Je leeft je leven nog een keer. Je ziet het verleden gedetailleerd voor je. Zo helder, dat het lijkt op hypnose. Ayahuasca wordt vaak gebruikt door zieke mensen die nog 1x hun leven willen meemaken. Maar ook door mensen met trauma’s, die onder de bedwelmende bescherming van thee, het trauma verwerken.
De bevriende Ayahuasca-priesteres vertelde mij ooit in de Supperclub, terwijl er een sissende zwarte panter aan de wang van mijn collega likte, dat er mensen zijn die hun hele ziel en zaligheid, dat wil zeggen het huis, de haard én de kinderen, achterlaten nadat de Ayahuasca heeft ; ‘gesproken’. Toen ik mezelf er vervolgens niet van kon weerhouden in een bulderende lach te verschieten, werd mij apert mede gedeeld dat de Ayahuasca mij dan uitdrukkelijk niet roept. Nee.
Een andere vriendin van mij is haar vriend aan de Ayahuasca-kerk verloren. Hij wil zich alleen nog maar wijden aan het het Ayahuasca-heiligdom. The sacred plant….
En zo, ontmoette ik ook laatst mensen met knettergoede banen die micro-doseringen LSD nemen. Iedere dag een beetje LSD…in de cola.
Ik vraag me af in welk tijdperk we zijn beland. Waar vroeger tv-programma’s over werden gemaakt, speelt zich nu in levende lijve voor mij af. Ik ben wel de laatste die in een tuin gaat harken in mijn vrije tijd. En ik geniet met volle teugen van het leven op deze aardkloot. En eigenlijk heel stiekem moedig ik de Duitse commandant, de Ayahuasca-non en de kikker-slikster uit volle borst aan. Wat is het toch vreselijk heerlijk om in de speeltuin van dit aardse theater toeschouwer te mogen zijn.