Amerikaanse literatuur! I love it! Vooral de hippie, on the road Beat-boeken uit de jaren vijftig. Toen reizen en muziek nog puur waren, en het leven één groot avontuur. De UsA roads waren nog lekker dusty en onbereisd en de honger naar creativiteit binnen de maatschappij heeft de mooiste creaties, schilderijen en poëzie opgeleverd. En… On the Road – Kerouac.
On the Road is een echt Beat-boek. In de jaren zestig groeide het zelfs uit tot DE Bijbel van de hippiegeneratie. Veel van jullie hebben misschien exemplaar in de kast staan. En dan weet je: op sommige punten moet je je door observaties en gedachten heenworstelen. Maar! Als een echte roadie moet je dit boek gelezen hebben. Het staat bol van de filosofische oneliners. Bovendien is het beeldend. De reizen voeren de hoofdpersoon verschillende keren dwars door de Verenigde Staten, waarbij Kerouac je bedient met allerlei filosofische hippie-repliek. Het geeft een fantastisch inzicht in de denkbeelden van de hippies in die tijd.
De Beat-Generation dus. Een groepje jonge, gelijkgestemde dichters en sc
hrijvers, de ‘unholy trinity’ Ginsberg, Kerouac en William Burroughs reisden door Zuid en Noord- en Zuid-Amerika. De filosofie was eigenlijk geen filosofie en een beetje dubbel: mystiek en occult maar ook rebels, extase naast horror, meditatie en tegelijk ruig. Ze leiden een leven van ontdekkingsreizen en de aantrekkingskracht van het onbekende, het verbodene. Ze waren bohemians die goedkope wijn dronken, op de Bongo’s speelden, marihuana rookten en van ‘zwarte’ artiesten zoals Charles Parker en rebelse artiesten, zoals Lenny Bruce hielden. Voor hen was ‘de drop out’ zijn, een manier van leven. Zij wilden het ‘echte’ leven, de ‘kicks’.
“The only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like a fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars.”
De Beat-filosofie was eigenlijk het antwoord op de naoorlogse depressie waarin het land verkeerde. The Beat leefden in een land waar ‘white’ en ‘coloured’ in de praktijk gescheiden leefden, een land in Koude Oorlog, waar constante anti-communistdiscussies te horen waren. Naast de Beat ontstond ook de ‘lost generation’. Een stroming van waaruit vooral Ernest Hemingway schreef. Een soort gedeprimeerde tegenhanger van de Beat. Want waar de Beat meer en meer gepreoccupeerd raakte in een behoefte aan ‘het echte leven’, hield de verloren generatie zich vooral bezig met het verlies van geloof en vertrouwen in de wereld.
I
n On the Road zie je een Kerouac die aanvankelijk geïnspireerd was door de romantiek van het leven onderweg en de ontmoetingen die hij heeft met uiteenlopende personen. Toch raakt hij gaandeweg het boek meer en meer bevangen door eenzaamheid en melancholie. Hij komt op een keerpunt te staan: is het romantische, hedonistische bestaan wel het antwoord op onze bedorven maatschappij?
De Beat was van enorme invloed op de Amerikaanse cultuur en kunstscene. Zonder Beat Generation geen Beatles en geen Bob Dylan. Om maar niet te spreken over Woodstock en de Love Parade in Berlijn. Ze waren literair gezien de voorlopers van de vrijgevochten hippie-generatie van de sixties. Zo kwam On the Road in 1957 uit, hetzelfde jaar waarin Elvis Presley uitgeroepen werd tot ‘de king of Rock ’n Roll’.
Meer informatie
- De Vlaamse auteur Frank Albers schreef Beatland, een journalistieke zoektocht naar de nalatenschap van de Beat.
- Een van de eerste romans die de Beat-generation beschreef was Go van Clellon Holmes. Een auteur die ernstig geïnspireerd werd door schrijvers als Dosjosevski. Ook interessant!
- Als je Beat fanatastisch vindt, kun je ook je hart ophalen aan boeken van Allen Ginsberg en William Burroughs.
- Beat-generation: https://www.groene.nl/artikel/de-beat-generation.