Slavenliedjes, luister eens hoe mooi… – Cult

Wist je dat blues-muziek afstamt van slavenliedjes? Onder alle tranen die er tijdens de slavernij gevloeid zijn, is echt onwijze muziek gemaakt. Ze maakten eenvoudige liedjes met zoveel gevoel erin! Er waren verschillende soorten liedjes, met allemaal een eigen karakter.

slavery

De worksongs waren werkliederen die de slaven zongen tijdens hun zware werk op  de plantages bijvoorbeeld of aan het spoor. Ze hebben iets krachtigs, opzwepends. Het ritme en tempo werden bepaald door de lichaamsbewegingen, zodat ze makkelijk onder het zware werk te zingen waren. De teksten en melodieën waren eenvoudig. Kenmerkend was de ‘dialogenzang’. De ene slaaf vroeg iets, en de andere antwoordde.

Caller: Old Joseph was a wood workin’ man.
Chorus: Hoe Emma Hoe, you turn around dig a hole in the ground, Hoe Emma Hoe.
Caller: When he got old he lost his way.
Chorus: Hoe Emma Hoe, you turn around dig a hole in the ground, Hoe Emma Hoe.

Superstoer dat je dat nu nog steeds terughoort in de blues. Heen en weer, heen en weer. Ree-gel-maat.

Worksongs worden nu nog gezongen door de zwarte dwangarbeiders in de ‘prison farms’.  Ik weet niet waarom, maar op de een of andere manier vind ik het super aanstekelijk klinken. Luister en huiver!

De andere liedjes: Field hollers zijn liedjes gezongen door: iemand alleen…. Dit klinkt meer als een ‘cry for help’. Waar de worksongs krachtig klonken, gaat dit eeecht door merg en been. Hoor hier het verschil:

https://www.youtube.com/watch?v=4yQM1TAhsoU

Dan zijn er nog de religieuze liederen, de negrospirituals of de gospels, die de blues hebben gevormd. Deze zijn vaak ondersteund door klappen en voetstampen, gemixt met humming en ‘shouts’. Dit moet ongeveer ZO geklonken hebben. Jammer van de stem erdoorheen, maar oh zo vet zeg.  Ohhh lord..

De blues waren in die tijd nog heel rauw. Soms gebruikten de zangers ‘scheldwoorden’ die de bewakers niet kenden. Zo konden ze de bewakers uitschelden zonder dat deze het merkten. Ze maakten soms ook zelf instrumenten en ’s avonds zongen ze uit volle borst over de misère die ze hadden. Het waren liedjes die zo diepgaand waren: muziek maken met elkaar of alleen, met of zonder instrumenten, was voor hen vaak de enige manier om hun lijden uit te drukken en te verzachten. Het maakt de muziek puur en echt en voelbaar. Ik vind het fantastisch. Vandaar dat de ‘blues’ ook de blues heet. En vandaar dat het ook nog steeds zo mooi is.